1986

Terwijl duizenden toekijken vanop Cape Canaveral en miljoenen de lancering op TV volgen, ontploft het ruimteveer Challenger met 7 astronauten aan boord na slechts 73 sec. vlucht. De Sovjet-Unie daarentegen lanceert succesvol het nieuwe ruimtestation Mir in een baan om de aarde. Fuji brengt de allereerste wegwerpcamera op de markt. De komeet Haley, die slecht om de 75 jaar zichtbaar is, laat zich in alle glorie bewonderen als hij ‘rakelings' langs de aarde scheert. De film Top Gun met Tom Cruise in de hoofdrol is een immens succes. In Tsjernobyl ontploft één van de vier kernreactoren waardoor grote hoeveelheden radioactiviteit vrijkomen in de atmosfeer. De misschien wel grootste nucleaire ramp in de geschiedenis is een feit. Een onderwaterrobot slaagt erin foto's te nemen van de binnenkant van de Titanic. Tijdens de openingsmatch tussen België en het thuisland van de Wereldkampioenschappen voetbal in Mexico wordt de Mexican wave uitgevonden. België wint, ongelooflijk maar waar, met 2-1 en zal doorstoten tot de halve finale, waar ze helaas geklopt worden door de toekomstige wereldkampioen Argentinië met 2-0.

Tijdens de tweede helft van de jaren '80 was de Wesp wel bijzonder sport'minded'. Qua sport op Denayer en/of in de stamkroeg was het al basketbal wat de klok sloeg. Ze waren dan ook de meest fervente aanhangers van Racing MaesPils Mechelen. En of die nu thuis speelden of op verplaatsing, week na week stonden brullende Wespers in witte, gelabelde labojassen op de tribune, hun kelen schor te krijsen. Kwestie van na de match de slikker deftig te kunnen spoelen ... En dat hebben ze geweten in Mechelen en omstreken, tot in het land van Maas en Waal toe. Maar voor we op verplaatsing gaan, eerst de Blijde Boodschap van de Ingenieur, te weten de Revue.

Woensdag 16 december 1987 – WespRevue THE LIFE OF CHARLUS

Een dikke 2000 jaar geleden. In een niet nader genoemd land zit er meer dan één serieuze haar in de boter. Het verval is nabij. Stammentwisten hebben het rijk verscheurd in een aantal gewesten. Vroegere bondgenoten lusten elkaar rauw. Het land is tot de ondergang gedoemd tenzij er een wonder geschied ... Een wonder in de vorm van een Leider, een wijs figuur met een wijze leer, één leer, die in staat is de teloorgang te kenteren en de stammen te herenigen.

Wanneer, daar ver vandaan, vijf Wijzen een wonderbaarlijk visioen ontvangen, gaan ze op pad, richting Mechlehem, alwaar de Schepper is neergestreken om eens goed van Goddelijke bil te gaan. Terstond is een heuglijke gebeurtenis in het verschiet ... En zie, de vijf kamelen van de Wijzen zijn zowaar nog maar net op stal gezwierd of het kindeke Charlus komt al uit een bakske vol met stro geklauterd.

Met vallen en opstaan ontpopt een mondige Charlus zich als dé nieuwe Messias. Bijgestaan door enkele sukkels van docenten-apostelen, trekt hij van hot naar her om zieltjes te winnen en zijn leer te verspreiden. Vol overgave en begeesterd van Zijn Ingenieursleer, predikt Hij te pas en te onpas : “Gij zijt mijn gewapend beton. Op u zal ik mijn tempel bouwen”. En waar anders dan in het onooglijke dorp Katelazaret kan en zál uiteindelijk de Tempel der Wijsheid verrijzen!?! Het verhaal eindigt ten slotte op spectaculaire wijze wanneer Charlus – met kruis en al – ten hemel stijgt.

Dat was in het kort de verhaallijn van THE LIFE OF CHARLUS, losjes gebaseerd op het evangelieverhaal en geschreven én geregisseerd door Franck de Boeck en Anthony Jannes. En net zoals drie jaar eerder het geval was, zat de feestzaal van het Sint-Romboutscollege te Mechelen ook nu weer afgeladen vol. 
Die 16de december leverde De Wesp een knappe parodie af. De Wespers trakteerden het publiek op een heerlijke en bijzonder geestig spektakel, waarin – hoe kan het ook anders – directeur Charles Verwilt en zijn collega-docenten de kop van Jut waren. Hun vele grote en kleine (on)hebbelijkheden, hun tics, hun gestiek en mimiek, ... stonden garant voor evenveel hilarische scènes. Top of the bill was onmiskenbaar het exposé over de steunbalk en de katrol : de zaal ging languit plat.

THE LIFE OF CHARLUS werd een voltreffer, een schot in de roos, op alle gebied. Op het eind werden de Wespers dan ook rechtevenredig beloond met een daverend applaus. De druk, de miserie, het gekrakeel, de stress en al het geduvel en gedonder van tijdens de voorbereidingen en de repetities waren gelijk vergeten ... En naar aloude gewoonte moest 's anderendaags – na nog nen TD in de Oude Stadsfeestzaal – een gigantische kater worden afgemaakt!

Twee dagen later verscheen een lovend artikel in “De Gazet van Mechelen” .

Acteerden :
Eric Deschuyffeleer als Charlus – Geert Crauwels als Marita & Francina – Emmanuel Van Rickstal als Folet & Englius – Harald Oorts als Devrieze – Eddy De Clerck als Bartholomeus Gielis – Hans Van Hecke als Michilus Vlaeminck – Koen Roefs als Diederik Vanhecke – Wouter Stoffelen als Félique – Peter Veldeman als Boudewijn – Jacques Lataireals Louis Morius – Frank Huysmans als Judasselman – Frederic Vanderweyden als Joskus – Frank Aerts als Willy Vitsius – Willy Penninckx als Willy Cayzelus – Gregory Lagae als Brunius - Cis van Aperen als Reuzelius – Stef Mertens als Willy de Vylder – Bruno De Winter als God & Roza – Johan Craeye als Pontius Poleunis – Peter Wuyts als Vervackaras – Tim De Winter als Adri Anus – Jan Borghs als Lamme Bertus – Kris van Hercke als Goffinus en Guy Janssens als soldaat

Vertelden : Johan Willems en Lieven Derijcke

Licht     : Lieven de Samblanckx, Lieven Garcet, Luc en Jan Bernaerts en Johan d'Hondt
Geluid  : Piet Clijmans
Decor   : Wim Van Riet
Doek    : Frédéric Ducaert
Foto's  : Luc Van Wolputte en Geert D'Eer

Vrijdag 10 april 1987 – De plaatselijke sporthal in Andenne.

Ze zijn er weer, de Wespers. Hoe kan het ook anders, vanavond wordt de finale, Mariandenne – Racing MP Mechelen gespeeld, hét bekerevenement van ‘87.

Het cantusboekje in de linkerhand, een trompet in de rechter, een blauw-geel-rood lint over de witte labojas, die zou moeten doen veronderstellen dat er op De Nayer ook nog verbeten gestudeerd wordt. Het komt wel niet voor in de ‘studentenliederenschat', maar ook de retepetet-versie van de plaatselijke DJ kan op heel wat vocale ondersteuning rekenen van de Wespers. Maar hoe fel Monsieur Tabour (Trommelmans voor de Vlamingen) ook probeert om met zijn zware Ardense trom het wedstrijdritme op te drijven, het zijn zonder enige twijfel de Mechelse kelen die het halen. Het heeft veel weg van de Klauwaerts tegen de Leliaerts. Andenne... waar Vlamingen – lees Wespers – zich thuis voelen. Om ‘hun' ploeg naar de overwinning én de beker te stuwen, zijn de stemmen dan ook weer extra goed gesmeerd. Uiteraard met het brouwsel dat de toenmalige Mechelse sponsor met veel toewijding en financiële geneugten bereidt en waarvan er na elke match – met groot plezier – een vijftal vaatjes verdwijnen in de Mechelse studentencafés en de inhoud ervan nadien vanzelfsprekend in de droge studentenkelen. Nog veel later worden er naar gewoonte her en der plantsoenen mee bemest. Geeft ons nog een bekertje ...

Doch laten wij nu eventjes de Wespers bij hun Vlaamse Leeuw en andere gezangen en laten wij ons concentreren op de match zelf : Mariandenne – MP Mechelen 84 - 101! Moet er nog bier zijn ... “Here we go” scanderen de Wespers uit volle borst om hun held “Rikske” – de jongen is amper 2m04 – Samaey te bedanken voor zijn fantastisch spel.

De beker, dé enige echte Beker van België, zal nogmaals in ‘zijn' Mechelse vitrine te bewonderen zijn. Ook in maart '86 werd Mariandenne al eens door Racing MP Mechelen geklopt met 97 - 70. Uiteraard met de steun van de Wespers, vermomd als studenten. Arme Walen toch ...

Na de match hebben ook de Wespers nog menig bekertje verzet ... En Theo Maes Pils ... die wreef zich die avond ook weeral glunderend enthousiast in de handen.

Woensdag, 22 april 1987 – Racing MaesPils Mechelen kampioen!

Geruggensteund door De Wesp en co is de negende landstitel binnen.
MP Mechelen heeft Castors Brakel gevloerd met 80 - 72. Na 7 jaar behaalt MP Mechelen eindelijk nog eens de landstitel. En omdat men twee weken geleden ook al de bekerfinale won, verovert Racing voor de 2e keer de dubbel. En jawel, beloofd is beloofd... De snor van Francis Jannes, vader van Vice-Praeses Anthony, penningmeester van MP Mechelen en prof op het De Nayerinstituut moet er - tot groot jolijt van ondermeer de Wespers - aan geloven. 
U leest er alles over in bijgevoegd artikel, verschenen in ‘De Gazet van Mechelen' op 23 april 1987.

Maandag, 7december 1988 – Operatie Opsignoorke

Nog 2 dagen (?!?) slapen en Racing MaesPils Mechelen speelt thuis de o zo belangrijke eerste wedstrijd in de kwartfinale van de Korac-cup, en dan nog wel tegen topclub Rode Ster Belgrado. Het zal bloed, zweet en veel kabaal kosten om de halve finale te bereiken ....

Praeses Anthony Yannes beseft dat maar al te goed. Er zal dus meer dan stevig moeten worden gesupporterd, véél meer. Noch tromgeroffel, noch toeters en bellen op de tribune of het schor schreeuwen van een massa kelen zal volstaan om dé favoriete ploeg erdoor te slepen.
En dus laten de Wespers – anders dan op De Nayer – hun grijze cellen op volle toeren draaien. En EUREKA ... als de lamp is gaan branden en de goeien ouwe Belgische frank is gevallen, gaat De Wesp naarstig op zoek naar één (jawel, slechts 1) extra supporter. Maar wat voor één ...

Om geen stunt verlegen, wordt plots “Als we nu eens Opsignoorke schaken” geopperd. Dat clevere idee valt uiteraard niet in dovemansoren. En zoals men van toekomstige ingenieurs – zeker van Wespers – mag verwachten, worden gelijk duistere plannen gesmeed en à la minute uitgetekend ... Bij valavond wordt dan het definitieve startschot gegeven voor “Operatie Opsignoorke”. Eenmaal binnen in het stadhuis, gaat het overmachtig richting ‘dienst toerisme' waar de dienstdoende ambtenaar zeer vriendelijk, doch uiterst kordaat wordt verzocht om eventjes plaats te maken. Kwestie van Opsignoorke makkelijker van zijn boeien te kunnen ontdoen én te kunnen ontvoeren. Overrompeld door zoveel studentengeweld en totaal de kluts kwijt kan de arme man niets anders dan met lede ogen toekijken hoe de wereldberoemde Mechelse pop wordt gekidnapt door een bende losbandige ‘witte producten'.

Opsignoorke buiten én in WESP-handen ... opdracht half volbracht.

Met hun nieuwe commilito stevig in de armen gaat het vervolgens in corso – hoe kan het ook anders – richting Waarloos, meer bepaald naar de thuishaven van sponser Theo Maes die in zijn brouwerij spontaan voor de nodige opvang – lees ‘VATEN' – zorgt. 

Eén Maeske, twee Maeskes, drie Maeskes, .... oneindig veel Maeskes ... tot de kelen behoorlijk zijn gesmeerd maar de hersens, na véél te vééél Maeskes, faliekant zijn verzopen.

Resultaat, zowel de Wespers als Opsignoorke compleet van de plank, wegens te diep in het glas gekeken. Dus wordt een tijdelijke, doch broodnodige, quarantaine ingelast want binnen twee dagen moet iedereen immers weer fris en mon(s)ter zijn om naar behoren te kunnen supporteren in de Mechelse sporthal.

En zo gezegd, zo gedaan. Pas na de match wordt ‘ons' Opsignoorke weer heel plechtig overhandigd aan een dolgelukkige Mechelse burgemeester. Dat er nadien hartelijk – en de Wespers kennende, overdreven veel – werd geklonken op zowel het succes van de ontvoering, Opsignoorkes veilige terugkeer naar huis alsook op het behalen van het beoogde resultaat, hebben de Mechelaars voor de zoveelste keer geweten.

‘Operatie Opsignoorke' was dan ook perfect geslaagd. Of de partieels dat ook waren, is niet geweten.

Toch nog even dit : 
Een bronzen beeld van het ‘Vliegend Opsignoorke' staat nu op het verkeersvrije plein voor het stadhuis. En onze commilito van weleer, die bevindt zich nu, vereenzaamd en weggekwijnd door oeverloos verdriet en peinzend aan de de-hém-lang-vergeten-Wespers en die enkele gelukzalige dagen van ongebreidelde vrijheid, in ... tja, wie dat weet moet het mij zeker laten weten.

En dat is dan bij deze gebeurd, Jan Somers heeft ondertussen het volgende laten weten: "de echte originele pop 'Opsignoorke' of 'vuilen bras' laat zichzelf nu bewonderen in het museum "Hof van Busleyden"in de Méroderstraat. En dat als naar gewoonte op zijn vertrouwde koffer of erin. De pop die men meedraagt in optochten is een copie."

Wespers en gelabelde labojassen - De ware toedracht.

In menige sporthal van het Belgiekske, bleef het positieve optreden van een steeds sterke delegatie Wespers en co niet onopgemerkt. Dat de linten en petten in hun enthousiasme ook de rest van het publiek meesleepten in hun ondersteuning voor het Racing team, daar kon het bestuur zeker niet naast kijken. En dus kwam van 't één ... het ander. Maar da's de logica zelve, waar actie is, komt reactie, wat omhoog gaat, gaat omlaag, wat recht en stijf is valt ... nee, nu even serieus.

Omdat enerzijds een labojas een absolute must is voor een ingenieur in spe en een studentenclub – zeker De Wesp – bestendig in geldnood verkeert én omdat anderzijds Racing MaesPils Mechelen met plezier de enthousiaste ‘witte merken' en masse op de tribune zag verschijnen, ging schatbewaarder Yannes op zoek naar “sponsers” om elke student een van-reclamelabels-voorziene-labojas cadeau te doen. En zoals het goede geldschieters betaamt, verzekerden de hoofdsponser Maes Pils en enkele andere sponsers van Racing MP Mechelen, zoals De Gazet van Mechelen, de A.S.L.K. en Pauwels Trafo, onmiddellijk hun (geldelijke) steun. 

En het was thuis, bij de terugwedstrijd in de E.B. voor landskampioenen tegen het Zweedse Södertalje, dat de Wespers/ambiancemakers voor het eerst hun ding deden in fonkelnieuwe witter-dan-wit-gesponserde labojassen en Racing MP Mechelen naar de volgende ronde riepen.

Naar een artikel uit ‘De Gazet van Mechelen'

Vivat, crescat, floreat – Een indringende reportage over het studentenleven.

Wie in ons landje over het studentenleven praat, heeft het meestal over de universiteitssteden Leuven en Gent, en in mindere mate over Antwerpen en Brussel. Over Wallonië heeft de Vlaming het al helemaal niet, maar daar kijkt niemand van op. 
Nochtans floreerde – mede of juist (on)danks !!??!! de Wesp – ook het studentenleven in steden als Mechelen en na de verhuis naar de Jan de Nayerlaan, eveneens in Katelijne. 
Regelmatig geconfronteerd met straf studentikoos vertier, wijdde een reporter van 'De Gazet van Mechelen', maar liefst drie paginagrote artikels aan het fenomeen. 

En laat het niemand verwonderen dat men – om het artikel aanschouwelijk te maken – koos voor kiekjes met commilitones van de plezantste club van West-Europa, ongekunsteld poserend in de meest voor zich sprekende studentenposes.

Twee van de interviews met bijbehorende fotoshoot hadden plaats op de vooravond van de terugwedstrijd tegen de Duitse titelhouder Bayreuth in het kader van de Europabeker Basket der Bekerhouders. En met een 105-74 zege van – hoe kan het ook anders – MaesPils Mechelen, hebben de tapkranen nog lang gestroomd, die memorabele dinsdagavond in 19 De sporthal liep immers bijzonder traag leeg want de sfeer zat er dik in ... al vanaf het moment dat bus met de Wespers arriveerde en ze met een ereronde over het veld hun intrede deden. Dat alles, zwaaiend met enkele leeuwenvlaggen en strijdliederen zingend, waarvan het libretto niet altijd even duidelijk overkwam aangezien net onder de perstribune ook enkele oorverdovende Wesp-toeters hadden plaatsgenomen.

De plezantste club van West-Europa? De Wesp natuurlijk.... of wa hadde gedacht, mij gedacht.

Krantenknipsel van 1986 of 1987 met bovenaan rechts: de meter van KAVIK,uitbaatster Jessica van den Bosch  ( van de wachtzaal in Sint Katelijne Waver

Dinsdag, 3 oktober 1989 – Opening van het nieuwe academiejaar '89-90.

Na twee maanden hard blokken (??!!??) en de wel of niet geslaagde 2de zit, werd op De Nayer het nieuwe academiejaar plechtig voor geopend verklaard. Voor de boekenwurmen betekent dat het startsein om de eerstkomende negen maanden te pezen in het allegaartje boomdikke cursussen. Voor de Wespers daarentegen betekent de openingsrede van de directeur de start van een heel jaar studentikoos vertier, het één al wat straffer dan het ander. 
Komt daarbij dat donderdag 5 oktober, Racing MaesPils Mechelen zijn 150ste Europabekerwedstrijd speelt tegen Tirana. Tja, het wordt dus een walk-over, want de Albanese tegenstander is niet wat je ‘straffen toebak' noemt en met een massa toeters en bellen en ... goed geïnspireerde Wespers is de cup al zo goed als binnen. Aan sfeer zal het niet ontbreken, aan supporters evenmin. En supporteren zullen ze, de Wespers. En dankzij de milde steun van Vic Pauwels (Trafo) zal dit geschieden in spiksplinternieuwe sweaters met vooraan een reuze-150. En of ze nu winnen of niet, het feit dat Mechelen overmorgen zijn 150ste Europabekermatch speelt, is sowieso al een pre-feestje vóór het eigenlijke feest waard.

En dus trekken de Wespers 's – fier als gieters in hun fonkelnieuwe shirts – ‘s middags al naar de Mechelse foor, waar ze na enkele ritjes op de plaatselijke kindermolentjes al meteen richting Wachtzaal trekken om daar een vat soldaat maken. Kwestie van het academiejaar fatsoenlijk te starten.

‘Studenten van De Nayer op kermisbezoek met nieuwe shirts' staat bij bovenstaande foto te lezen. Fout! Eigenlijk is het meer een groepsfoto van de Wesp. Maar ach, van zulke pietluttige details kijken Wespers al lang niet meer op. Eén enkele oogopslag en de attente lezer weet immers meteen over welke studentenclub het gaat. Er kan er immers maar één de beste zijn ...

En Racing MaesPils Mechelen - Tirana werd een makkie, voor Racing althans. De talrijk opgekomen Wespers konden beginnen feesten gelijk de beesten ... weeral.

Naar een nota van Peter Wuyts, praeses '89-‘99